Mecz piłkarski
Mecz piłkarski
Rok produkcji: lata 70.
Dane techniczne: czarno-biały, 16 mm, 7:05 min.
Ekipa: AKF „Klaps”
Opis filmu:
AKF „Klaps” realizując swoje cele i zamierzenia podejmuje się od początku swej działalności prowadzenia rodzaju filmowej kroniki gminy Chybie. Zapisując życie lokalnej społeczności, towarzyszy różnym jego przejawom, rejestruje także wydarzenia sportowe. Mecz „Cukrownika” przyciągnął filmowców i sporą publiczność. Realizatorzy wpadli na ciekawy pomysł i ustawili kamerę na dachu trybuny.
Klaps na Tule
Klaps na Tule
Rok produkcji: 1978
Gatunek: dokument
Dane techniczne filmu: czarno-biały, 16 mm, 8 min.
Ekipa: Zespół AKF Klaps
Opis filmu:
To zapis z wypadu na górę Tuł. Był to typowy plener filmowo-fotograficzny poświęcony eksperymentom artystycznym. Lecz był to plener wyjątkowy, bo zimowy. Uczestnikom towarzyszyła piękna pogoda, świetne humory i szalone pomysły – na przykład zjazd na sankach z kamerą. Jak podaje Anna Herczyńska w wydawnictwie jubileuszowym, pierwszy plener odbył się w 1976 roku. Z tego wyjazdu na Tuł z 1978 roku nakręcono materiał na ósemkach i Szesnastkach. Mamy oba.
Warsztaty filmowe - Chybie
Warsztaty filmowe – Chybie
Rok produkcji: 1984
Gatunek: dokument
Dane techniczne filmu: Czarno-biały, 16 mm, 12:40 min.
Ekipa: AKF „Klaps”
„Z inicjatywy Franciszka Dzidy w dniach od 04.06 do 10.06.84 r. zaistnieją w Chybiu Pierwsze Ogólnopolskie Warsztaty Filmowe ’84, których głównym celem jest podniesienie poziomu artystycznego i technicznego nieprofesjonalnej twórczości. Zasadniczy trzon stanowią realizacje filmowe na terenie Chybia i obozu w Oświęcimiu. (…) Opiekę artystyczną nad realizowanymi filmami sprawują: Stanisław Niedbalski (wielki przyjaciel i fan nieprofesjonalnego ruchu filmowego), Piotr Łazarkiewicz – reżyser filmowy i Bogdan Zagroba – krytyk filmowy” czytamy w wydawnictwie jubileuszowym AKF „Klaps” zaś oglądamy ćwiczenia warsztatowe, poszukiwania, próby. Między innymi rejestrację zdjęć filmowych z jakiegoś pojazdu (może motoru), który przemieszczał się od cukrowni, śledząc rowerzystów, potem ulicą Bielską, Dworcową; obserwacje natury, próby z perspektywą, zdjęcia we wnętrzu z męskim bohaterem i plenerowe z udziałem dziewczyny i psa, jest tez obserwacja otoczenia np. pracującego robotnika, ludzi wychodzących z pracy, naprawy motocykla czy ekipy filmowej. Autorzy próbowali podążyć za wybranym tematem. Wydaje się, że poszukiwania obejmowały dość szeroki obszar tematyczny jakim są ludzie i ich codzienność. Sporo miejsca poświęcono ciekawemu filmowemu bohaterowi czyli dzieciom. Doskonale widać też pracę nad językiem filmowym. Obok uwiecznienia postępu warsztatowych umiejętności, utrwalono również Chybie z roku 1984.
Premiera filmu „Amator” reż. Krzysztof Kieślowski
Premiera filmu „Amator”
rok produkcji: 1979
dane techniczne filmu: kolor, 16 mm, 8:20 min.
ekipa: AKF „Klaps”
opis filmu:
Dokumentalny zapis przedstawiający jedno z najważniejszych wydarzeń w historii klubu, prapremierę filmu „Amator” Krzysztofa Kieślowskiego z 1979 roku. Impreza miała miejsce w sali widowiskowej cukrowni „Chybie” z udziałem reżysera Krzysztofa Kieślowskiego, Krzysztofa Wierzbickiego, Jacka Petryckiego i innych członków ekipy oraz pierwowzoru postaci Filipa Mosza – prezesa AKF „Klaps” Franciszka Dzidy. Sala jest wypełniona po brzegi.
Franciszek Dzida i Jan Dzida w programie "Tele-Echo"
Franciszek Dzida i Jan Dzida w programie „Tele-Echo”
rejestracja: 1974
dane techniczne filmu: czarno-biały, 16mm, 2:34 min.
ekipa: AKF „Klaps”
opis filmu:
W 1974 roku AKF „Klaps” obchodzi jubileusz pięciolecia działalności, ma na koncie sporo filmów o tematyce młodzieżowej i świetną renomę w środowisku. Ma wielkie plany i śmiałe zamierzenia. Ciekawą przygodą było zaproszenie Jan i Franciszka Dzidów do programu Ireny Dziedzic „Tele-Echo”. Bracia opowiedzieli o klubie, pasji filmowej, marzeniach i celach. Niestety „Klaps” dysponuje tylko niemym nagraniem.
Wikipedia pisze, że „Tele-Echo” było pierwszym talk-show w Polsce, nadawanym na antenie TVP1 od 26 marca 1956 do końca marca 1981. Był to autorski, cykliczny program prowadzony przez Irenę Dziedzic, która rozmawiała w studiu z zaproszonymi gośćmi na temat ich życia zawodowego i prywatnego. Przez krótki czas program współprowadzili też Edward Dziewoński, Adam Pawlikowski i Bohdan Tomaszewski. Pierwszymi gośćmi Ireny Dziedzic i Edwarda Dziewońskiego byli: aktorka Aleksandra Śląska oraz fryzjer Gabriel Sielski, u którego Dziedzic czesała się od 1948. W 1968 program stał się pierwszym w Polsce programem publicystycznym nadawanym w kolorze. W czasie 25-letniej emisji programu Irena Dziedzic przeprowadziła około 12 500 wywiadów. Był to najdłużej istniejący autorski program telewizyjny na świecie. Archiwa programu zostały zniszczone przez ówczesnych redaktorów TVP.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Tele-Echo
Wesele jakich mało!
WESELE JAKICH MAŁO
Od jesieni 1972 roku do wiosny 1973 roku prawie cała gmina żyła pewnym spektaklem, blisko 60 osób z wielu chybskich rodzin spotykało się na szkolnej sali gimnastycznej i ćwiczyło tańce, kwestie, elementy inscenizacji. Nad widowiskiem pracowały dwie konsultantki, specjalistki od regionalizmu, znawczynie miejscowych zwyczajów chybianka Otylia Pisarek i Ilona Iwanek z Cieszyna. Mowa o inscenizacji tradycyjnego wesela, nad którym między innymi czuwała Ewa Fober z Koła Gospodyń Wiejskich. To właśnie członkinie KGW namawiały Kajsturów, Francuzów, Czerwieńskich, Hnaupków i wielu innych do zaangażowania w przedstawienie zwyczajów, tradycji i obrzędów związanych z weselem na Śląsku Cieszyńskim. A czemu akurat wesele i czemu w Chybiu? A to za sprawą restauracji „Smakosz” i Mieczysława Matusiaka, który miał początkowo wziąć udział w telewizyjnym programie o zwyczajach kulinarnych Śląska Cieszyńskiego. I to pan Matusiak zaproponował redakcji ukazanie obyczajów kulinarnych związanych z tradycyjnym weselem, pomysł nie tyle chwycił, co okazał się wpłynąć na całą koncepcję. Weselisko się udało, spektakl wypadł znakomicie, tradycje, zwyczaje i potrawy zaprezentowały się okazale, bo wybór tej szczególnej okazji był po temu wyśmienity, telewizja nagrała program, „Klaps” nakręcił materiał i zrobił zdjęcia, no i powstał zespół regionalny. Film nakręcony wówczas przez telewizję regionalną nosi tytuł „Wesele jakich mało”, film wyreżysrowała Ewa Skuratko a nakręcił Marian Liberak. Warto zobaczyć ten dokument, bo nie tylko pokazuje zwyczaje weselne, ale świetnie oddaje nastrój i zaangażowanie rzeszy ludzi w duży projekt społeczno-kulturalny. Jest to też dobra okazja, żeby nie tylko zobaczyć, ale i usłyszeć, bo realizatorzy telewizyjnego dokumentu dysponowali lepszą techniką i mogli zarejestrować dźwięk. Zapraszamy do Gminnego Archiwum Cyfrowego na „Wesele jakich mało”.
Licencjodawcą filmu dokumentalnego „Wesele jakich mało” jest Telewizja Polska S.A. Oddział Terenowy w Katowicach.
UCZTA II
UCZTA II
Praca nad porządkowaniem archiwalnych zbiorów „Klapsa” owocuje różnorakimi odkryciami, jednym z nich jest odnalezienie „zaginionego” materiału z inscenizacji tradycyjnego wesela z 1973 roku. Spektakl rejestrowała regionalna telewizja i oczywiście „Klaps”. W filmie Jana Dzidy i na fotografiach widać Józefa Orawca z kamerą, szkopuł w tym, że nikt nie umiał zidentyfikować tego materiału w żadnym filmie, aż do teraz. Dzięki Jędrzejowi Pisarkowi, który porównał digitalizowane taśmy wiemy, że filmy „Uczta I” i „Uczta II” zawierają ujęcia z tamtego wydarzenia.
O filmach pisano: Osobliwe, autorskie kino Józefa Orawca, będące próbą połączenia kina dokumentalnego z kinem eksperymentalnym. Nowatorska forma filmowa w początkach działalności AKF „KLAPS” wybijała się zdecydowanie na tle innych propozycji realizatorów klubu.
Dyptyk filmowy. Kolor i różne efekty, otrzymane przy pomocy animacji, dają ciekawe spojrzenie na sprawy bardzo prozaiczne. (z dokumentu „Powstanie i działalność Amatorskiego Klubu Filmowego „Klaps” w Chybiu. 1969 – 1973”)
Uczta I
UCZTA I
Praca nad porządkowaniem archiwalnych zbiorów „Klapsa” owocuje różnorakimi odkryciami, jednym z nich jest odnalezienie „zaginionego” materiału z inscenizacji tradycyjnego wesela z 1973 roku. Spektakl rejestrowała regionalna telewizja i oczywiście „Klaps”. W filmie Jana Dzidy i na fotografiach widać Józefa Orawca z kamerą, szkopuł w tym, że nikt nie umiał zidentyfikować tego materiału w żadnym filmie, aż do teraz. Dzięki Jędrzejowi Pisarkowi, który porównał digitalizowane taśmy wiemy, że filmy „Uczta I” i „Uczta II” zawierają ujęcia z tamtego wydarzenia.
O filmach pisano: Osobliwe, autorskie kino Józefa Orawca, będące próbą połączenia kina dokumentalnego z kinem eksperymentalnym. Nowatorska forma filmowa w początkach działalności AKF „KLAPS” wybijała się zdecydowanie na tle innych propozycji realizatorów klubu.
Dyptyk filmowy. Kolor i różne efekty, otrzymane przy pomocy animacji, dają ciekawe spojrzenie na sprawy bardzo prozaiczne. (z dokumentu „Powstanie i działalność Amatorskiego Klubu Filmowego „Klaps” w Chybiu. 1969 – 1973
Pochód pierwszomajowy lata 70.
Pochód pierwszomajowy lata 70.
Rok produkcji: Druga połowa lat 70.
Gatunek: dokument
Dane techniczne filmu: Kolor, 16mm, 1:50 min
Ekipa: AKF „Klaps”
Opis:
Krótki, kolorowy zapis, właściwie migawka z dorocznych obchodów pierwszomajowych. Pogoda dopisuje, w przemarszu uczestniczy rzesza ludzi. Idzie orkiestra, piłkarze i sekcja sportowa niosąca na swych ramionach kajak, uczniowie, harcerze i wiele innych formacji, oficjele. Pochód maszeruje ulicą Bielską
Wybory 1976
Wybory 1976
Rok produkcji: 1976
Gatunek: dokument
Dane techniczne filmu: Kolor, 16 mm, 7:25 min.
Ekipa: AKF „Klaps”
Opis:
Film dokumentujący wybory w gminie Chybie, nakręcony w kolorze. Wybory odbyły się zimą, w mroźny dzień, leży śnieg. Autorzy filmu skupiają się na ćwiczeniu warsztatu: szukają dobrych, ciekawych kadrów – świetny z państwowymi powiewającymi flagami na pierwszym planie i czerwonym samochodem na tle bieli śniegu albo interesujących rozwiązań formalnych (przestrzenia z symbolicznych goździków na członków komisji w lokalu wyborczym. Tym razem bohaterami stali się głównie starsi mieszkańcy gminy.